Depressie, angst of innerlijke verdeeldheid zijn problemen waarmee wij als individu geconfronteerd worden. In onze ego-centrische maatschappij zijn we geneigd dit als persoonlijke problemen te zien. Een therapeut wordt om dat individuele lijden te verlichten, althans dat hopen we te bereiken.
De vraag die ik mijzelf stel is hoe logisch dit is. Als onlosmakelijk onderdeel van het geheel, de gehele samenleving , zien we dagelijks depressie, angsten en verdeeldheid. Kan of moet de als persoonlijk ervaren problematiek wel tegemoet getreden worden met een op het individu gerichte therapie? Is het wellicht zinvoller de individu te laten inzien dat wat hij als persoonlijk lijden ervaart wellicht niets van doen heeft met hem zelf? Wat zou er bereikt kunnen worden als we het grote plaatje gaan zien, de invloed ervan op ons eigen welbevinden kunnen plaatsen en we gaan leren te ontsnappen aan de voortdurende conditionering door een samenleving?
Is het mogelijk om je los te maken van de conditionering en spiegeling van alledaagse indrukken? Kunnen we zo de innerlijke rust terug vinden en daarmee een gezonde verhouding vinden in de omgeving waarin we leven?
Meditatie kan ons helpen in dat proces van losmaken uit de conditionering.