Die ene vriend(in) die je de steven doet keren..

Het kantelpunt in het leven van iemand die in een destructieve relatie leeft komt niet opeens naar voren. Het toenemende besef dat er iets niet klopt moet gedeeld worden met iemand van buiten. Vaak zijn er al meerdere keren in het leven van een slachtoffer geweest dat iemand iets zei over het ongezonde karakter van de destructieve partner. Maar zoals het bij ieder van ons werkt moet het werklijk besef in ons zelf groeien. En dan komt er een moment dat ze er met anderen over willen spreken. Vaak is het dan die ene vriend of vriendin of goede kennis tegen wie ze gaan praten over hun rare ervaringen. En als die vriend(in) er goed op reageert kan er in de spiegel gekeken worden en het besef groeien dat er echt iets mis is in het leven.

Dat groeiende besef initieert een proces van wakker worden dat meestal via een kronkelige weg resulteert in het zoeken van een professioneel klankbord. Op dat moment is het overigens nog helemaal geen uitgemaakte zaak dat iemand dan aan de relatie wil ontsnappen. Er zijn veel aspecten die dat besluit beïnvloeden zoals de mate van steun van buitenaf (een ontsnapping moet veilig zijn), financien , kinderen , huisvesting en de angst het alleen niet te kunnen redden.

De echte sprong wagen is niet makkelijk. De angst(en) worden sterker naarmate ze dichter bij het punt komen om er uit te stappen.  Angst en paniek zijn de factoren die het sterkst naar voren komen en alleen in goede banen geleid kunnen worden als er voldoende steunpunten zijn om die te uiten en te dempen.