Beleving staat centraal in veel marketingconcepten. Geluid, beeld, ronkende teksten en ‘hospitality’ (deinstbaarheid?) moeten u een onvergetelijke ervaring bieden.. Wie de neerslag van die ervaringen op een rij zet komt bedrogen uit. Veelal is er geheel geen bezinksel te vinden en gaat uw leven op de oude voet door. Slaapwandelen vul je zo je leven en maak je een rijgsnoer aan belevenissen die niets wezenlijks aan je leven toevoegen.
Het is geenszins dat ik u en mijzelf deze ervaringen misgun. Er valt echter wel iets over te schrijven. Het voortdurend prikkelen van de zintuigen vanuit de buitenwereld is het voeden van een systeem dat gevoelig is voor herhaling. Deels komt dat door het ‘meten’ en het willen overtreffen van die ene ervaring met de andere. Overigens moet u niet denken dat ik het alleen heb over pretparken of dance-festivals maar ook over alle naar binnen gerichte gezamenlijke activiteiten die verkocht worden als het op zoek gaan naar je zelf. (en welk zelf vraag ik mij dan af? )
Krishnamurti heeft het voortdurend over de waarnemer die het waargenomene is. Wie die uitspraak begrijpt kan ook doorzien dat de ervaringen slechts een voortzetting zijn van en een bijdrage leveren aan de oneindige stroom van dingen die zich dagelijks aandient. De zoektocht in het innerlijk naar ervaringen is niet anders dan de zoektocht naar prikkels in het buiten ons gelegen domein. Veel aanbieders van naar binnen gerichte activiteiten onttrekken zich niet aan het stapsgewijs mensen meenemen in domeinen waarvan gezegd wordt dat het weer een stap verder in de richting naar het zelf is. Meten en vergelijken vormen zo weer een drijfveer om eindeloos verder te blijven gaan.
Wie vrij wil zijn zal bij zichzelf onderzoek moeten doen op dit aspect van ervaringen.