Praten over narcisme kan in een heel ander licht komen te staan als je vanuit een geheel ander perspectief durft te kijken. Geloof je in een doorgaande ontwikkelingslijn van een ziel waarbij deze in opeenvolgende levens steeds meer bij zijn eigen bron uitkomt dan geeft dat een andere kijk. Want dan is de narcist wellicht iemand die net komt kijken in deze aardse realiteit en niet verder durft te gaan dan het leven met een buitenkantje in plaats van zijn diepe zelf te manifesteren. Of je ziet wellicht een ziel die verder moet gaan in zijn ontwikkeling maar blijft steken in zijn ontwikkeling. Feitelijk durft de narcist niet over een drempel heen te gaan en blijft steken in zijn masker.
In dat licht bezien is een co-depenente partner of een hooggevoelige partner niet iemand die in en valkuil valt maar wellicht een helper die de narcist de kans biedt een andere ontwikkeling door te maken. Maar helaas, de helper zal ontdekken dat de narcist dat niet kan of niet wil.
Deze visie biedt ook ontspanning in je denken over de narcist. Je kunt immers blijven denken over de narcist in al zijn facetten maar je zult nooit op het punt uitkomen dat je echt begrijpt wat er met deze mensen aan de hand is. Maar durf je het te zien als een noodzakelijk of veel voorkomend stadium in de zielsontwikkeling dan kun je er vrede mee hebben dat er zielen zijn die in deze dagelijkse realiteit ervaringen komen opdoen die anders van aard zijn. En het aanwezig zijn van deze zielen geeft andere mensen juist een spiegel hoe waardevol het is wel vanuit je kern te leven, wel te laten zien en voelen wat leven vanuit het hart is. Het is zoals met licht en donker. Door het aanwezig zijn van het donker doorgronden we het wezen van het licht zijn.