Author: Coach

De minister president had een oud mobieltje. Daarop pasten maar weinig sms-jes. Dus wiste hij ze en stuurde de van belang zijnde berichtjes door voor de archieven.

Wie naïef is slikt dit verhaal. Ik neig er naar dit gedrag te plaatsen in de hoek van een sociopaat. Een totaal ongeloofwaardig verhaal verkopen onder de noemer van een oud mobieltje. Hilarisch natuurlijk. Wie minister president is weet wat de regels zijn en houdt zich daar aan.   Bovendien weten we dat hij meerdere telefoons naast elkaar gebruikt. Toevallig wordt die met de minste opslagruimte voor de sms-jes gebruikt (raar…nee dus….dat is een keuze die hij bewust maakt). 

Het is raadzaam voor eenieder die naar deze man kijkt en luistert te begrijpen dat hij consequent liegt en de leugens een steeds groteskere vorm aannemen. Dat voorspelde ik al in een eerder bericht (link). Als je geen grens stelt aan dat gedrag (en dat gebeurde rondom de affaire ‘functie elders”  niet) zal je steeds ongeloofwaardigere verhalen te horen krijgen. Bovendien weet hij in het kamerdebat de zaak te keren door de kamerleden te betichten van een valse insteek. (soit!)

Mensen zoals Rutte interesseert het geen sier dat hiermee het vertrouwen in de politiek naar een nog groter dieptepunt zakt. Hij zit er voor zichzelf. Niet voor u en mij.

De wereld waarin wij leven is vergankelijk. De uitspraak “pantha rhei’ van Heraclitus kan vertaald worden als ‘ ” je kunt niet twee keer in dezelfde rivier stappen” en geeft aan dat alles stroomt en voortdurend het ene in het andere overgaat.

Persoonlijk ben ik steeds meer overtuigd geraakt dat mijn huidige leven een doorgangsfase is van voorgaande ervaringen (vorige levens) naar een andere toestand.  Bovendien geloof ik er ook in dat ik in mijn huidige leven thema’s uitwerk die een sterke relatie hebben met mijn vorige manifestaties. Er loopt een rode draad door die levens heen.

Het biedt mij erg veel rust en inzichten om vanuit deze rode draad naar mijn huidige omstandigheden te kijken. Bovendien opent het een blikveld waarin de beperkte visie van huidig welbevinden niet louter een psychologisch aspect in zich bergt. Voor mij is mijn leven en dat van alles om mij heen een onderdeel van een grote reis. We zijn ten diepste spirituele wezens. Er bestaan karmische cycli in die spirituele reis die ons bij herhaling iets aanreiken om verder te groeien. 

Vanuit mijn perspectief bezien kan ik begrijpen dat mensen in een destructieve relatie belanden.  Die relatie biedt een uitgelezen kans om je eigen karmische patronen te ontrafelen.  En dan word ik mild. Ik kan begrijpen dat mensen gevangen worden in het web van een destructief persoon.

Gelijk halen bestaat niet in situaties waar het extreem narcisme of psychopathie betreft. Het kenmerk van de destructieve persoon is zijn ongrijpbaarheid. Du moment dat je denkt grip te hebben op die persoon ontglipt het je weer. Het kameleontische karakter van die persoon maakt hem/haar tot een ondoorgrondelijk iemand. Zij kunnen probleemloos van jasje wisselen als het nodig is.

Wie de destructieve persoon als een tegenstander ziet en er het gevecht mee aan gaat komt uiteindeljk bedrogen uit.  Je bent een strijd aangegaan die niet te winnen valt!

Als je de destructieve partner als het kwade ziet ligt er slechts 1 weg open waar jezelf en iedereen om je heen wat aan heeft. Koester het goede in je , ontdek het licht in je zelf en verspreidt dat waar mogelijk.  Alle energie die je niet aan die destructieve persoon besteedt maar omzet in het dieper in jezelf graven om datgene neer te zetten waarvoor jij op deze aarde rondloopt is de best bestede energie. 

Ik grijp in dit kader naar een verduidelijking van logion 34 uit het Thomas Evangelie die P. Mestdagh (link)  in zijn toelichting geeft;  “Zolang een mens geen kennis heeft van zijn ware zelf, zolang hij gescheiden blijft van het licht uit zijn innerlijke bron, verkeert hij in een duisternis, die ook armoede is. Daarom is lijden zijn dagelijkse partner.“

Laat je zo min mogelijk afleiden door de destructieve persoon. Werk iedere dag vol goede moed en discipline aan je eigen ont-wikkeling. Koester jouw verbond met je ziel en laat het goede uit je stromen.

Veel mensen vragen mij naar een stappenplan of een methodiek om zich staande te houden als ze (in)direct in contact staan met een destructieve persoon. Als je open staat voor het Thomas evangelie waar ik zojuist de link van doorgaf kun je iedere dag twee leerstellingen met toelichting lezen. Dat is voedsel voor de Geest en laat je zien dat je alleen een uitweg vindt als je vanuit je diepste zelf gaat leven. 

Alle mensen die (in)direct in contact zijn (geweest) met een psychopaat hebben tot in de diepste vezels van hun wezen gevoeld hoe ‘duivels’ de krachten zijn die deze mensen uitoefenen. De schok voor allen die dat meemaakten is dat deze krachten daadwerkelijk destructief zijn. De psychopaat is in staat zonder gevoel te vernietigen. Naar de drijfveer achter deze krachten kunnen we slechts gissen.

Op (inter)nationale schaal zijn een hoop mensen aan te wijzen die momenteel lijken te voldoen aan de kwalificatie sociopaat c.q. psychopaat. Als wat recht is krom wordt en wat krom is recht gepraat wordt weten we dat destructieve krachten werkzaam zijn.

Als ik me beperk tot Nederland zie ik dat de toeslagen affaire niet opgelost wordt. Het is een slepend dossier geworden met krankzinnige effecten op gezinnen en kinderen die uit hun ouderlijke omgeving werden losgerukt. Als we collectief zien dat het huidige kabinet geen enkele vooruitgang lijkt te boeken moeten we niet wegkijken maar zien wat er gebeurt en benoemen wat het is. Hier wordt groot onrecht niet opgelost en het lijkt de verantwoordelijken niet te deren. Als we zien dat een steeds grotere groep mensen in de armoede verzeild raakt en we daar van weg kijken en de politiek er geen blijk van geeft dat het hen echt beroert dan moeten we benoemen wat we zien. Blijkbaar is er geen echte interesse in het oplossen van die problematiek. Als we zien dat de Groningers nog bij lange na niet gecompenseerd zijn voor een schade die evident is dan moeten we ook daar zien wat er werkelijk gebeurt. Er is niemand die de verantwoordelijkheid neemt en het probleem oplost. Als we deze week in de NRC lezen dat tijdens de corona crisis de IC capaciteit bewust niet opgeschaald is dan moeten we lezen wat er staat. De regering heeft doelbewust de meest voor de hand liggende maatregel niet genomen. Dat is krankzinnig. Op wereldschaal heeft de politiek verzuimd speculatie met voedselprijzen te voorkomen. de krachtige lobby vanuit banken is daar voor verantwoordelijk. Als we zien dat de prijzen razend snel stijgen en we weten dat op grote schaal gespeculeerd wordt (link) moeten we zien wat er gebeurt. Er wordt door politieke instituties niet ingegrepen in een pervers en destructief systeem. 

Als je de destructieve kant in de relationele sfeer hebt meegemaakt kun je  begrijpen dat dit op grote schaal ook gebeurt. En waar ik eerder sprak over het uitgebreid delen van je kennis op dit vlak herhaal ik dat hier nog een keer. We moeten ons uitspreken. We moeten aan veel mensen om ons heen duidelijk maken dat we ook op politiek niveau geconfronteerd worden met mensen die een heel andere, niet empathische houding hebben, t.o.v. het individueel lijden.

 

Naast de destructieve persoon die de  autonomie van zijn eigen partner ondergraaft en uiteindelijk volledig ontneemt zijn er ook op (inter)nationake schaal krachten werkzaam die eenieder van ons kan beroven van zijn vrijheid en eigen wil. Gaslighting ,  de methodiek waarmee een destructief persoon het wereldbeeld van zijn partner langzaamaan ombuigt naar een nieuwe realiteit speelt zich op geopolitieke schaal ook af.

Iedere uitspraak en handeling van welke invloedrijke persoon c.q. instituut dan ook die gericht is op het inperken van onze autonomie c.q. het isoleren van ons als  individu en het ombuigen van onze perceptie om ons in te passen in een centraal geleid narratief moet ons doen ontwaken.  Ons grondrecht is vrij te zijn, ons te kunnen uitspreken, niet gevangen te zijn in een voorgeschreven denkwereld en zeker ook niet om geïsoleerd te raken omdat anderen ons rechten ontzeggen.De werkelijkheid van de afgelopen jaren is dat er juist wel sprake is van een trend waarin die vanzelfsprekende rechten ontnomen worden.

Zowel het corona-narratief als de claims over een apocalyptisch klimaat dwingen ons als mens in een keurslijf. Centraal opgelegde maatregelen komen in de plaats van het mobiliseren van de collectieve kracht. Het is goed je te realiseren dat onze individuele kracht in bundeling met de mensen om ons heen verbindend en inspirerend is. Als die weg ingeslagen wordt kunnen we bergen verzetten.

Wat ik met deze korte memo wil entameren is dat je je bewust wordt van destructieve patronen om ons heen die eenieder van ons zullen raken. Waar ik tot nu toe alleen over relaties sprak moeten we dat ruimer gaan zien. Ieder mens moet zich realiseren dat de destructieve kracht van geopolitieke maatregelen ons kan beroven van onze eigen wil. En bedenk dat het gedachtengoed vanuit deze instituties opgetuigd is door individuele mensen die het blijkbaar in orde vinden dat zij bepalen wat wij als collectief gaan doen.

Ik zal meer gaan schrijven over dit onderwerp in de komende maanden.

Wie contact met zijn innerlijk hart heeft weet dat dit zuivere taal spreekt. In alle situaties weet je met een zuivere afstemming op je hart besluiten te nemen die in het belang van jou en iedereen om je heen zijn,  We spreken over het geweten van de mens c.q. de mensheid. 

Vanuit het hart leven is het egoïsme ontstijgen en leven op een wijze waarop de harmonie met alles en iedereen centraal staat. Het goede doen is wat je wil en je gaat zo zuiver mogelijk om met alles om je heen. 

De destructieve persoon kent deze innerlijke connectie niet. Jouw lijden t.g.v. hun eigen gedrag doen ze af met de opmerking dat dat jouw eigen keuze is. Als jij je slachtoffer voelt van hun handelen ben je in hun ogen gewoonweg ‘dom’. Datgene krijgen wat zij willen staat centraal en of anderen zich daardoor gedupeerd voelen raakt ze niet. Altruisme kennen ze niet. Het zijn extreem egoistische mensen. 

Wie zich slachtoffer voelt van de destructieve persoon moet zich goed realiseren dat het eigen referentiekader ingeruild moet worden met dat van de destructieve persoon. Als je iets overkomt helpt het om door de ogen van de ander te kijken en je af te vragen welk voordeel deze destructieve persoon haalt uit het manipulatieve gedrag. Hoe meer je door de bril van de destructieve persoon gaat kijken des te realistischer wordt je eigen blik. Gaandeweg begrijp je dat die bril je niet past en je er ook geen zier aan hebt je in die persoon te blijven verdiepen. 

Wie immers geen innerlijke verbinding heeft met zijn hart zal nooit het goede voorhebben met de ander ook als is het de partner of het eigen kind. 

 

In onze samenleving wordt alles op ‘waarde geschat’. Welke uitgangspunten ‘men’ daarvoor hanteert is dubieus maar de meesten van ons hebben wel ‘een idee’ wat waardevol of waardeloos is. De maatstaf is echter zo individueel dat we nooit tot consensus komen over de werkelijke waarde van iets of iemand.

Ieder van ons is geïncarneerd in een lichaam. We komen allemaal uit het zelfde voort. Noem het de bron, noem het God, noem het wat je wilt. We keren ook allemaal weer terug naar die bron als we ons lichaam verlaten.

De misvatting die we collectief hebben opgetuigd en in stand houden is dat er waardevolle en waardeloze dingen bestaan. En niemand onttrekt zich tijdens zijn leven aan de spanning die deze oordelen oproepen. We willen allemaal gezien worden, we willen allemaal een waardevolle bijdrage leveren, we willen er allemaal ‘toe doen’. En vrijwel allemaal zijn we druk bezig om tussen geboorte en overlijden iets of iemand te zijn.

Geloof niet in deze onzinnige maatstaven en meetlatten alstublieft. Ieder van ons ‘is’ en niemand is meer of minder dan de ander. We zijn met zijn allen gevangen in totale verbinding, in een web. Wat de een waardevol vindt en zich beroept op zijn waarde kan verderop in het web zijn invloed destructief zijn. En wat als waardeloos bestempeld wordt kan van onschatbare waarde zijn op andere plaatsen in het web.

Als je jezelf minderwaardig voelt of een gebrek aan eigenwaarde bespeurt raad ik je aan de waanzin van die kwalificatie te onderzoeken.  Je moet op onderzoek gaan in jezelf en ontdekken hoe het komt dat jij niet ten volle in het leven kunt staan zonder ‘waarde’ aan jezelf te hechten. Bevrijd jezelf van de collectieve waanzin, een gedachtenveld ,  waarin bijna iedereen zich laat vangen. Je bent. Dat is voldoende en alles. Je bent niet meer of minder. Dat is door mensen bedacht.

En juist op het punt van minder of meer waarde grijpt de destructieve persoon aan. Hij of zij voelt feilloos aan waar de ander zich meer of minder voelt. En met dat gegeven speelt die destructieve persoon. Uiteraard om er zijn/haar eigen voordeel mee te doen.

Heel vaak hoor ik dat (schoon)ouders niet durven te spreken over wat er met hun kind aan de hand is. Soms is het argument dat je de vuile was niet buiten hangt, dan weer is er sprake van schaamte en vaak ook van een terughoudendheid om een ferm oordeel te vellen over de destructieve persoon.

Mijn uitnodiging aan allen die te maken hebben met destructieve relaties is om er over te spreken. Tijdens mijn lezingen hoorde ik zo vaak dat de buitenwereld er niets van begrijpt, het ontkent of met de dooddoener komt  dat er in iedere relatie wel ‘iets is’. Houd vol, durf er over te spreken en help zo het bewustzijn over destructieve personen te vergroten.

We mogen niet zwijgen over gedrag dat zo ernstig afwijkt van de norm. We mogen niet accepteren dat zoveel kinderen, partners en mensen op de werkvloer gemanipuleerd worden. 

Ik realiseerde me n.a.v. een recent gesprek dat ik iets wil delen over de rol van de ratio en intuïtie . Iedereen die zich slachtoffer voelt van de destructieve persoon zal met dit dilemma geconfronteerd worden.

Heel vaak hoor ik dat het slachtoffer zelf , de ouders of schoonouders of andere zeer direct betrokkenen in een spagaat belanden. Ze ‘zien’ allemaal een zeer grillig patroon bij de destructieve persoon. De ene keer zijn ze poeslief en gul met  complimenten en op veel andere momenten is hun gedrag naar ‘gewone’ maatstaven onbegrijpelijk, agressief en kil.

Elk moment waarop je in contact komt met de destructieve persoon of de partner die in zijn/haar greep is wordt je verrast. Je bereid je voor op het ergste en krijgt opeens een handreiking. Je verwacht een positief bericht maar wordt voor van alles en nog wat uitgemaakt.

In vrijwel alle gesprekken die ik voer komt naar voren dat de direct betrokkenen diep van binnen voelen c.q. weten dat er iets grondig mis is. De ratio bevestigt dat veelal maar diezelfde ratio durft niet zo maar een hard oordeel over de destructieve persoon te vellen. Er lijkt sprake van een vorm van beleefdheid in diegene die niet durft te oordelen. ‘Wie ben ik om een zo vergaand oordeel te vellen over de destructieve persoon?”. ” Wie ben ik om kwaad te mogen spreken over een ander?”.

Het niet durven oordelen, een situatie waarin je feitelijk durft te benoemen dat wat je meemaakt absurd is gaat steeds meer schuren met wat je van binnen voelt. Juist dat innerlijk weten, de intuïtie, stelt jou in staat een ‘heel plaatje’ te maken. We hebben naast onze fysieke zintuigen een verbinding die verder gaat. Omdat we allemaal met elkaar verbonden zijn kunnen we juist via die verbinding van alles te weten komen over de relatie met de ander.  Een innerlijke stem kan ons vertellen wat er werkelijk aan de hand is.

Juist voor mensen die niet durven te oordelen over de ander (misschien ingegeven door onze Christelijk moraal?) zullen steeds verder in de hoek gedrukt worden. De intuïtie dringt zich op. Zij wil jou laten horen dat je een stap moet maken. Zij vraagt van jou om te durven vertrouwen op iets groters.

Hoe langer je in dit proces weigert te onderzoeken wat jouw intuïtie je al heel lang vertelt, des te sterker zal de spanning in jou worden.

Onderzoek in hoeverre jij jezelf toestaat te vertrouwen op je innerlijk weten. Durf te oordelen omdat dit oordeel niet een ‘veroordeling’ is maar het juist beoordelen van de situatie behelst. Als je jezelf toestaat tot een oordeel te komen schep je ruimte voor jezelf. Dan komt er energie vrij en realiseer je je dat door dat oordeel jouw inspanningen om de ander te veranderen of zijn/haar gedrag goed te praten zinloos zijn.

Zielig doen, je eigen verhaal zo vertellen dat de ander tranen in de ogen krijgt en er bewust van wordt dat jou ongekend leed is aangedaan. Dat gedrag, dat in alle domeinen van haar leven werkte, had ze ook voortgezet naar de advocaat. En die trapte er met beide benen in. De advocaat had zoiets nog nooit meegemaakt, die ex-partner moest wel een monster zijn, en ze zou er alles aan doen om de cliente te ondersteunen. Pro deo werd er gewerkt en de psychopate was zo slim binnen een beperkte bandbreedte gevoelens van vriendschap op te roepen.

Dit praktijkvoorbeeld geeft aan dat het slachtofferschap zich voortzet in de praktijk van hulpverleners c.q. advocaten. Niemand is ongevoelig voor de ‘charmes’ van de psychopaat. En deze advocaat had zich zo verbonden met deze casus dat de psychopate alles voor elkaar kreeg. Dat kreeg ze voor elkaar door de kwetsbaarheden van de advocaat snel in kaart te brengen en die te gaan bespelen.

Iedere professionele hulpverlener die met deze zaken in aanraking komt doet er goed aan eerst zelf te onderzoeken waar de eigen kwetsbaarheden liggen. Een stuk coaching op dat gebied is mijns inziens noodzakelijk.