Tijdens een lezing vroeg iemand mij over autisme en narcisme. Mijn antwoord is daarover klip en klaar; in de kern praten we over twee totaal verschillende begrippen. Een narcist is niet empatisch en kan moeiteloos manipuleren. De autist wil wel degelijk contact, en voelt vaak ook vreselijk veel, en is gericht op eerlijkheid en rechtvaardigheid. Daarmee is voor mij echt alles gezegd over dit onderwerp. De narcist praat vaak alles recht wat krom is en de autist zal dat nooit doen; hij of zij benoemt wat er is. De misvatting op dit onderwerp komt voort uit de verkeerde veronderstelling dat beide diagnoses mensen betreft die alleen op zichzelf gericht zijn.
Veranderen door de (interne) dialoog aan te gaan